The Openness

Ghent

Pocket Park

The original site is located in Rasphuis Street, in Ghent, Belgium. The area chosen for the project is a small plot between two houses. Some elements have a significant presence in the original site such as vegetation that grows on the soil and in the walls. Furthermore, the vertical walls around the site have a significant visual presence due to the houses on the sides. Instead of building another house, I proposed a pocket park.

Nature itself is sensorial. Thus, in this project, the pocket park is a means used for the expansion of green spaces in the neighborhood.

Using elements that already exist on site, in this small park project, the plants are free to develop naturally, respecting the changing seasons and the needs of the nature throughout the cycles.

Vertical wooden structures are placed to emphasize the sense of verticality that is present in the site and to resemble trees that cannot be placed in this small space due to the roots and proximity to the houses. In addition, the wooden structures have different sizes and diameters to simulate the diversity of trees, and the small slope at the top of them serves to emphasize the presence and sound of rainwater in the park when it is raining, and for the water does accumulate on the top.

Related Experiences:

27/06/23

De innerlijke ruimte

Aysegul Agaclitepe

Het onzichtbare zichtbaar maken

In het heden is NU de ander kwetsbaar en fragiel. Samenkomen is heden tien dagen vergeten. Het belang van ontmoeting, het missen van creativiteit en het leren van elkaar. Het is een zoektocht naar het terug verbinden met de ander. Met een ruimte die van de oudheid al bestaat, die anders is, een heterotopie van zijn tijd. Een terugblik naar de oudheid. Zonder de aanwezigheid van een patio zou er geen bestaan van een villa kunnen zijn, daarom was het meteen een gedeelde plek. In een patio waar de ander samenkwam, werd gezien als een ontmoetingsplek. De publieke ruimte bestaat niet meer. Het streven om de publieke ruimte te vormen, die vertrekt vanuit de innerlijke ruimte van de ander.Een poëtische marge waar de ziel van de andere zal raken.

De patio geeft een thuisgevoel, waarin architectuur vertrouwd zal worden. Het doel is om van de patio een zichtbare publieke plek te maken die gedeeld wordt met de ander. De herinnering van de ander is essentieel, maar deze wordt vandaag de dag vergeten.
Een metafoor van een patio. Een ruimte die gedeeld werd met de buitenwereld, waarbij het interieur openstaat en samen in verbinding is met de buitenwereld. Het begint vanuit een omsloten patio waardoor de wand zich ontwikkelt door de naar binnen kleinere kleinere patio. Deze trekt de kenmerkende eigenschappen van de buitenwereld naar binnen. Door de omkering van een ruimte in een ruimte ontstaat er een patio in een patio. Deze omkeerbaarheid vormt een drempelloze toegankelijkheid naar de innerlijke ruimte.
Zo wordt de onzichtbare wereld zichtbaar voor de buitenwereld, en wordt de onzichtbare onzichtbaar.